Λεβάντες φύσηξε και έφτασε πάλι ο Αύγουστος με αλμύρα και γλύκα από καρπούζι. Με αυτό το ιδιαίτερο άρωμα που έχουν πάντα οι νύχτες του, μπλέκεται το νυχτολούλουδο με το γιασεμί και ζαλίζει τους περαστικούς, τους τραβά να χορέψουν μαζί του τις νύχτες του Αυγούστου. Μια μεγάλη Κυριακή είναι ο Αύγουστος, μεστώνουν λιγάκι οι καρδιές μας, γλυκαίνουν τα λόγια μας, οι σκέψεις μας! Χαλαρώνουμε, αφήνουμε λίγο στην άκρη το άγχος, φοράμε πιο απλά ρούχα, δεν φτιάχνουμε τα μαλλιά μας, άλλωστε φροντίζει η θάλασσα για αυτά πια και όσο σκουραίνει το δέρμα μας από το χάιδεμα του ήλιου τόσο πιο πολύ ανοίγουμε τις καρδιές μας.
Ανταμώνουμε με πρόσωπα οικεία σε ταβερνάκια δίπλα στην ακροθαλασσιά, πίνουμε ποτά με θέα τη θάλασσα και περιμένουμε να πέσουν τα αστέρια για να κάνουμε ευχές. Κοιτάμε με μελαγχολία το φεγγάρι και ξεδιπλώνουμε στη θέα του τις πιο κρυφές μας επιθυμίες. Νοσταλγούμε έρωτες και αγάπες που πέρασαν από τη ζωή μας. Ζυγίζουμε τις πράξεις μας, τα λάθη, τα σωστά! Μετράμε παρουσίες και απουσίες.
Στεκόμαστε ίσως λίγο περισσότερο στις απουσίες, γεννιέται μέσα μας αυτό το αν που μας «παραμυθιάζει» και μας υπνωτίζει. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε λόγια που ειπώθηκαν και πέταξαν σαν πουλιά και ίσως κάπου εκεί την ώρα της επιστροφής να μας πιάσει κι ένα γλυκό παράπονο.
Μια μεγάλη Κυριακή είναι ο Αύγουστος, κι όπως κάθε Κυριακή η δύση μας γεμίζει μια μελαγχολία με μικρές αποχρώσεις νοσταλγίας το ίδιο κάνει κι αυτός. Μας ξεσηκώνει σε σκέψεις, μας γεμίζει με ελπίδες, κυλάει γρήγορα και εμείς απλά τον ακολουθούμε. Υπάρχουν ώρες κενές, κι αυτές οι ώρες είναι οι πιο επικίνδυνες… το μυαλό γεμίζει με σκέψεις, αυτές τις κενές ώρες τα «λέμε» με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τρομάζουμε καμιά φορά με τις επιθυμίες μας, αλλά κυρίως τρομάζουμε γιατί τις αγνοούσαμε.
Βυθισμένοι στη ξαπλώστρα μελετάμε τα βιβλία μας και κάνουμε ταξίδια μακρινά, χανόμαστε μέσα στις λέξεις και έπειτα απολαμβάνουμε άλλη μια δύση. Χανόμαστε για λίγο στα χρώματα του ορίζοντα. Αυτός ο μωβ ορίζοντας με τις πορτοκαλοκόκκινες αποχρώσεις που βουτά με θράσος στο γαλάζιο της θάλασσας είναι ο μεγαλύτερος «παραμυθάς» του Αυγούστου. Στη θέα του γινόμαστε όλοι δυνατοί, τα μπορούμε όλα! Μας προτρέπει να κάνουμε όνειρα, να θέλουμε να χτίσουμε γέφυρες με τους ανθρώπους της καρδιάς μας.
Μια μεγάλη Κυριακή είναι ο Αύγουστος, ο βασιλιάς του καλοκαιριού. Με τα μελτέμια μου σηκώνει μικρές τρικυμίες και ταράζει τα νερά μας. Παιχνιδιάρης μήνας, μας γυρνάει με μικρές αφορμές σε εκείνα τα όμορφα χρόνια της εφηβείας μας, τότε που είχαμε πυρωμένες καρδιές. Συναυλίες σε όμορφους χώρους, στίχοι που προσπαθούν να μας θυμίσουν όσα μας έκανε ο χειμώνας να ξεχάσουμε. Ιδρωμένα σώματα που τραγουδούν, μάτια που είναι λιγάκι πιο υγρά. Επιμένει ο Αύγουστος να μας φέρνει πιο κοντά σε όσα κρυφά ποθούμε. Σε εκείνα που δεν τολμάμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό να πούμε ή σε εκείνα που τολμάμε να ανακοινώσουμε στους καρδιακούς μας φίλους. Αυτά τα «θέλω» που επιμένουμε να κρύβουμε επιμελώς κάτω από το κουστούμι του καθωσπρεπισμού. Μας έχουν χαράξει αυτά τα πρέπει, μας ακρωτηριάζουν το «είναι». Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω πως τα περισσότερα από τα πρέπει που κουβαλάει ο σύγχρονος άνθρωπος μέσα του είναι «λανθασμένες» αντιλήψεις μιας κοινωνίας που επιμένει να καλλιεργεί «δήθεν» ανθρώπους, που γελάνε, ερωτεύονται και αγαπούν δήθεν! Ο Αύγουστος όμως έρχεται με ορμή, σαν κύμα, μας αφαιρεί το Make up σταδιακά, έπειτα μας κάνει να πετάξουμε το κουστούμι του καθωσπρεπισμού και κάπου εκεί ανάμεσα στην αλμύρα της θάλασσας και τη γλύκα του σταφυλιού, ανάμεσα στη μυρωδιά του νυχτολούλουδου και τη ζάλη του ποτού μας αποκαλύπτει τον εαυτό μας γυμνό. Αντέχουμε στη θέα; Αντέχουμε να παλέψουμε μαζί του για όσα επιθυμεί;
Μια μεγάλη Κυριακή είναι ο Αύγουστος, αφήστε τον να σας παρασύρει στο χορό του, χορέψτε πάνω στις νότες του, κάντε ευχές στα αστέρια που πέφτουν, δείτε μια ανατολή στη παραλία, αφήστε τα τακούνια σας και τρέξτε ξυπόλυτοι στην άμμο. Μια μεγάλη Κυριακή είναι ο Αύγουστος ζήστε τον με ανοιχτές καρδιές!
About the author
Ένα ταξίδι είναι η ζωή, μια βόλτα με φίλους. Καθε μερα της μας χαρίζει "εύρετρα", κάθε νύχτα της ξυπνάει τα θέλω που βάλαμε νωρίς για ύπνο. Ακροβάτης είμαι ανάμεσα σε θέλω και πρέπει, χαράζω λέξεις σε χαρτιά και τις αφήνω να πετάξουν μακριά.
