Κατηγορία: Μας φώτισες

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι Ωραίο αλλά κι επικίνδυνο Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα Ξεχάστηκε θαμμένος μες στην άμμο Όταν τον θυμηθήκαν ύστερ’ από μέρες Σηκώσαν το καπέλο του Δεν ήταν από κάτω Μια πάλλευκη τουρίστρια απʼ το βορρά Τα ʽφτιαξε με τον ήλιο Κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες Σκούρυνε αφομοιώθηκε απʼ το τοπίο Οι […]

Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μου μήνας· αυτός φέρνει, μαθές*, τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο· αυτός ο προστάτης μου, έλεγα, σε αυτόν θα κάνω την προσευκή μου· όταν θέλω τίποτα, από αυτόν θα το ζητώ, κι αυτός θα το ζητήσει από το Θεό, κι ο Θεός θα μου το δώσει.

Ο χρόνος είναι ο πιο πιστός σύμμαχος της αλήθειας. Της μόνης αλήθειας που υπάρχει, δηλαδή εκείνης που διαμορφώνεται σιγά-σιγά από τα πολιτιστικά εξαγόμενα της μεγάλης κοινότητας των ανθρώπων κι’ επιβάλλεται παντού σαν υπέρτατη αντικειμενική κρίση. Από τη στιγμή που τα έργα υποβάλλουν την υποψηφιότητά τους στην αιωνιότητα ως τη στιγμή που, με μια λάμψη οριστική, […]

Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας ή μιας ενέργειάς μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, φαίνεται ότι έχει χαθεί. […]

Ο Νίκος Ζαχαριάδης για το εξαιρετικό Λεξικό του Κωνσταντινουπολίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος. – γιαβρί μου ! * γιαβρί (το)  [<τουρκ.Yavru} νεογνό,μωρό,μικρούλι/ γιαβρούμ τρυφερή προσφώνηση, μωρό μου! μικρό μου, αγαπούλα μου! – κουζούμ !  * [<τουρκ.kuzu-=αρνάκι] τρυφερή προφώνηση, μωρό μου! ψυχή μου αγάπη μου! – σαλόζης (ο) – α (η) * [<τουρκ. saloz] σαχλός, χαζοβιόλης, ανισόρροπος – σαψάλης (ο)-α (η) * [<τουρκ.sapsal] ατημέλητος,αφρόντιστος,αποβλακωμένος – σερσερής (ο) -ου […]

«Γιατί με τόσο θόρυβο πέφτεις στο χώμα χάμου!», στο φθινοπωρινό το φύλλο, λέει το χορταράκι, «Τα χειμωνιάτικα σκορπίζεις όλα τα όνειρά μου»… Το φύλλο, μ’ αγανάκτηση του κράζει σε λιγάκι: «Πλάσμα χαμηλογέννητο -που χαμηλά θα μείνει! Άμουσο, πράγμα, δύστροπο. Δεν έχεις ζήσει στα ύψη… Πως θα μπορέσει η κρίση σου τραγούδισμα να κρίνει; Λοιπόν, τ’ […]

Ο Μαρτίνος Χάιντεγγερ, ο δάσκαλος του Σαρτρ, ο πιο γνήσιος από τους πέντε φιλοσόφους της Φιλοσοφίας της Ύπαρξης, είναι ο κατεξοχήν φιλόσοφος που είδε τους ανθρώπους στη σχέση τους με τη μέριμνα. Και με βάση τη σχέση του κάθε ανθρώπου με τη μέριμνα, τους διαιρεί σε δύο κατηγορίες. Η μια κατηγορία είναι οι Πλείστοι. Είναι […]