Κι όμως ζούσαμε – του Νίκου Σουβατζή

Κάποτε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, όταν βρισκόμασταν εκτός σπιτιού δεν μπορούσαν να μας βρουν στο τηλέφωνο. Θα μπορούσαν να μας τηλεφωνήσουν στην εργασία μας, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο, ούτε τόσο συνηθισμένο. Αν είχαμε τηλεφωνητή μπορούσαν να μας αφήσουν μήνυμα. Ήταν η εποχή που δεν υπήρχαν ακόμα κινητά τηλέφωνα. Αν θέλαμε να αποφύγουμε […]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Λευκές νύχτες και λευκή σελίδα – του Νίκου Σουβατζή

Το λευκό έχει έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό. Συμβολίζει το φως, την αγνότητα, την καθαρότητα. Κάτι που είναι λευκό θεωρείται άσπιλο και αμόλυντο. Οι καλές μέρες χαρακτηρίζονται άσπρες απ’ τη λαϊκή σοφία. Λευκές νύχτες χαρακτηρίζουμε τις νύχτες που κυριαρχεί το φως και πολλές φορές η ζωή συνεχίζεται σαν να ήταν μέρα. Αυτό που με μια πρώτη, […]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Κάτω απ’ τον θόρυβο της πόλης – του Νίκου Σουβατζή

Ας υποθέσουμε ότι ένα απόγευμα έχετε μια σοβαρή υποχρέωση. Φεύγετε απ’ το σπίτι πολύ νωρίτερα ώστε να έχετε άνεση χρόνου. Παίρνετε τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και σκέφτεστε τι θα κάνετε για να περάσει η ώρα, αφού θα φτάσετε πολύ νωρίς. Ξαφνικά ακούτε απ’ τα μεγάφωνα ότι λόγω μιας αυτοκτονίας ο συρμός θα σταματήσει στην Ομόνοια. Απ’ […]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Όταν όλα πάνε στραβά του Νίκου Σουβατζή

  Ξυπνάς από έναν φρικτό θόρυβο, σαν να γκρεμίζουν την πολυκατοικία. Ο θόρυβος προέρχεται απ’ το κάτω διαμέρισμα, που εδώ κι ένα μήνα κάνουν ανακαίνιση και δεν λένε να τελειώσουν. Σηκώνεσαι μες στα νεύρα και πας στην κουζίνα να φτιάξεις καφέ. Ανοίγοντας το ντουλάπι διαπιστώνεις ότι ο καφές έχει τελειώσει. Προσπαθείς να ανοίξεις τον υπολογιστή […]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Εφτά ανυπότακτες ψυχές του Νίκου Σουβατζή

Αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής στα αστικά κέντρα. Μπορεί να τις δει κανείς παντού: πάνω σε στέγες παλιών σπιτιών, κάτω από αυτοκίνητα, μέσα σε κάδους απορριμμάτων, σε αυλές. Αναφέρομαι στις γάτες. Στις αδέσποτες γάτες των μεγάλων πόλεων. Το επίθετο «αδέσποτες» μάλλον περισσεύει αφού οι γάτες, ανυπότακτες απ’ τη φύση τους, δεν έχουν αφεντικό. Άλλες φορές […]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Σαν μήνυμα σε μπουκάλι – Του Νίκου Σουβατζή

Απόγευμα. Κατεβαίνεις νωχελικά στην παραλία. Μπαίνεις με μια βουτιά στο νερό. Ξυπνούν όλες οι αισθήσεις σου. Βγαίνεις στα ανοιχτά. Ακούγονται μόνο οι γλάροι και τα κύματα που σβήνουν στην ακτή. Γυρίζεις ανάσκελα, τεντώνεις τα άκρα και αφήνεσαι στο πήγαινε έλα της θάλασσας. Και ξαφνικά ξεχνάς τα πάντα. Λογαριασμούς, φόρους, οικονομικά προβλήματα. Κολυμπάς αρκετή ώρα και […]

Συνεχίστε την ανάγνωση