…δεν είναι αυτό που νομίζεις!
VΘά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη. Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ […]
Συνεχίστε την ανάγνωση
Είμεθα όλοι ε ν τ ό ς του μέλλοντος μας.Όταν τραγουδάμε τραγουδάμεεμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφωνόταν σκύβουμε εμπρός στα άχυρα μιας καμένης πόλεωςόταν προσεταιριζόμεθα την ψιχάλα του ρίγουςείμεθα όλοι εντός του μέλλοντος μαςγιατί ό,τι και αν επιδιώξουμεδεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναιχωρίς το μέλλον του προορισμού μαςόπως μια γυναίκα δεν μπορεί […]
Συνεχίστε την ανάγνωση
Δείξε μου αγάπη, αγαπημένε μου αφέντη, γιατί καμιά καρδιά σε όλον τον κόσμο δεν εκτιμά περισσότερο την αγάπη σου από την καρδιά μου που σε αγαπά.’‘Μην τσακίζεις το μυαλό μου με το ξύλο, γιατί αν και θα σου γλύφω το χέρι ανάμεσα στα χτυπήματα, η υπομονή και η κατανόησή σου θα με κάνουν να μάθω […]
Συνεχίστε την ανάγνωση
Η μητερούλα στον κόρφο της κοιμίζειΤο ακριβό της, το μόνο της παιδί.Έξω με χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει,Κι αυτή το σφίγγει, και σαν να τραγουδεί,Σιγομιλάει με γέλιο και τρεμούλαΗ μητερούλα: Άγιε Νικόλα, που ξέγνοιαστα χτενίζειςΤ’ άσπρα σου γένια ψηλά στον ουρανό,Και πέφτουν κάτου σωρός και μας χιονίζεις,Μην το κρυώσεις, λυπήσου τ’ ορφανό.Λαμπάδα τρέχω σ’ εσέ ν’ ανάψω κιόλα,Άγιε […]
Συνεχίστε την ανάγνωση
Ο άνθρωπος είναι ένας ξενώνας. Κάθε μέρα ένας καινούργιος ερχομός, μια χαρά, μια θλίψη, μια κακία, μια στιγμιαία συνειδητοποίηση φτάνει όπως ένας απρόσμενος επισκέπτης. Υποδέξου τα όλα! Ακόμα κι αν πρόκειται για ένα πλήθος καημών, που βίαια αδειάζουν το σπίτι από τα έπιπλά του, φέρσου σε κάθε καλεσμένο με αξιοπρέπεια, θα μπορούσε κάλλιστα να σε […]
Συνεχίστε την ανάγνωση