Επιμέλεια: Κυριακή Αδάλιαλη

Τον Οκτώβριο του 1955 “ο Δρ.” Morris Jessup έλαβε μια σειρά παράξενων επιστολών. O Jessup ήταν 55 χρόνών, αστρονόμος και τυχοδιώκτης. Αν και ποτέ επίσημα δεν έλαβε ένα PHD , έγραψε μια διατριβή στον τομέα της αστροφυσικής. Αργότερα ανέπτυξε τα ενδιαφέροντα για την εξερεύνηση ζουγκλών, την αρχαιολογία και την επιστήμη “περιθωρίου”. Σε εκείνο το ίδιο έτος το βιβλίο του η περίπτωση για το UFO δημοσιεύθηκε στο hardcover και το χαρτόδετο βιβλίο.

Ήταν αμέσως μόλις η έκδοση χαρτόδετων βιβλίων της εργασίας του βγήκε ότι οι επιστολές έφθασαν.

Ήταν rambling, ένας παράξενα διατυπωμένος και γραπτός κώδικας με διάφορα διαφορετικά χρώματα του μολυβιού και του στυλού. Η δεύτερη αυτές τις επιστολές που λέγονται Jessup ότι για ένα πείραμα το αμερικάνικο ναυτικό είχε προσπαθήσει το 1943.

Σύμφωνα με το συγγραφέα, το ναυτικό προσπαθούσε να καταστήσει έναν καταστροφέα αόρατο με την εφαρμογή της ενοποιημένης θεωρίας τομέων Einstein.

Το σκάφος, το U.S.S. Eldridge, είχε εξαφανιστεί πράγματι, η επιστολή που ειπώθηκε, αλλά σε μια φοβερή τιμή στο πλήρωμα: … Το “αποτέλεσμα” ήταν πλήρης αορατότητα ενός σκάφους. Τύπος καταστροφέων, και το όλο πλήρωμά του, ενώ εν πλω (Οκτώβριος 1943) Τύπος καταστροφέων, και το όλο πλήρωμά του, ενώ εν πλω (Οκτώβριος 1943) Ο τομέας ήταν αποτελεσματικός σε μια σφαιροειδή μορφή, που επεκτείνει εκατό ναυπηγεία (λίγο πολύ, λόγω της σεληνιακών θέσης & του γεωγραφικού πλάτους) έξω από κάθε ακτίνα του σκάφους.

Οποιοδήποτε πρόσωπο μέσα σε εκείνη την σφαίρα έγινε ασαφές με μορφή ΑΛΛΑ παρατήρησε επίσης εκείνα τα πρόσωπα σε εκείνο το σκάφος σαν ήταν επίσης του ίδιου κράτους, όμως περπατούσε επάνω σε τίποτα.

Οποιοδήποτε πρόσωπο χωρίς εκείνη την σφαίρα δεν θα μπορούσε να δει τίποτα εκτός από τη σαφώς καθορισμένη μορφή των σκαφών Hull στο ύδωρ, που παρέχει φυσικά, ότι το πρόσωπο ήταν ακριβώς αρκετά στενό να δει ακόμα, μόλις έξω από τον τομέα. Γιατί σας πέστε τώρα; Πολύ απλός.

Εάν επιλέγετε να πάτε τρελοί έπειτα θα αποκαλύπτατε αυτές τις πληροφορίες. Οι μισοί από τους ανώτερους υπαλλήλους & το πλήρωμα εκείνου του σκάφους είναι αυτή τη στιγμή, τρελός ως καπελάδες. Μερικοί, είναι ακόμα και ακόμα περιορισμένοι σε ορισμένες περιοχές όπου Μάιος λαμβάνουν την εκπαιδευμένη επιστημονική ενίσχυση όταν είτε, “σβήνουν” ή “σβήστε” & πάρτε κολλημένος.”… Το άτομο κτυπημένο δεν μπορεί να κινηθεί της επιθυμίας του εκτός αν δύο ή περισσότεροι από εκείνους που είναι μέσα στον τομέα πηγαίνουν & τον αγγίζουν, γρήγορα, αλλιώς αυτός “παγώνουν”.

Ο συγγραφέας επίσης υποστήριξε ότι μερικά από το πλήρωμα θα μπορούσαν να περπατήσουν μέσω των τοίχων και ότι κατά τη διάρκεια του πειράματος που ολόκληρο το σκάφος είχε εξαφανιστεί, επανεμφανίστηκε στο Norfolk, Βιρτζίνια, κατόπιν επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια.

Το άτομο απαίτησε ότι είχε παρατηρήσει το πείραμα από ένα εμπορικό σκάφος εδώ κοντά και είχε διαβάσει αργότερα για λίγο περισσότερο του γεγονότος σε μια εφημερίδα της Φιλαδέλφειας. Ο συγγραφέας είχε υπογραφεί ως “Carl M. Allen.”

Ο Jessup σκέφτηκε ότι οι επιστολές ήταν από ένα crackpot έως ότου επισκέφτηκε από δύο άτομα από το γραφείο της ναυτικής έρευνας (ONR). Στο ONR είχε σταλεί ανώνυμα ένα αντίγραφο χαρτόδετων βιβλίων του βιβλίου UFO του Jessup. Το εσωτερικό του βιβλίου ήταν μαρκαρισμένο βαριά επάνω με τις ασυνάρτητες χειρόγραφες σημειώσεις στα διάφορα χρώματα που το έκαναν να εμφανιστεί ότι τουλάχιστον τρεις διαφορετικοί συγγραφείς ήταν αναμεμιγμένων.

Αν και ο ναύαρχος Furth, στον οποίο η συσκευασία είχε απευθυνθεί, πήρε λίγη ειδοποίηση του παράξενου όγκου, διοικητής ο George Hoover, σημαντικός ο Darrell Ritter και ο καπετάνιος Sidney Sherby, όλο το ONR, έδειξε ένα προσωπικό ενδιαφέρον για την. Αποφάσισαν επίσης να μιλήσουν σε Jessup για να δουν εάν θα μπορούσε να ρίξει κάποιο φως στο συντάκτη των σημειώσεων.

Ο Jessup αναγνώρισε αμέσως το χειρόγραφο για να είναι στο ίδιο ύφος με τις επιστολές.

Παρουσίασε τις επιστολές στους ανώτερους υπαλλήλους. Τα άτομα ναυτικού ενδιαφέρθηκαν για τους. Πήραν τις επιστολές και το βιβλίο, και με τα έξοδά τους, είχαν μερικό αριθμό αντιγράφων που έγιναν που διανεμήθηκαν σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων.

Οι ανώτεροι υπάλληλοι προσπάθησαν να βρούν αυτόν τον “Carl M. Allen” (που θα προσδιοριζόταν αργότερα ως “κάλαντα Miguel Allende”) αλλά καμία από τις επιστροφής διευθύνσεις στις επιστολές ή τη συσκευασία δεν φάνηκε να οδηγεί σε τον.

Ο Jessup, ο οποίος ήταν πολυάσχολος σε άλλα προγράμματα, στο πρώτο χαμένο ενδιαφέρον για την παράξενη αλληλογραφία, αλλά αργότερα άρχισε τις ασυνήθιστες αξιώσεις τους. Ανακάλυψε λίγα.
Το 1969, μετά από το θάνατο του Jessup, ο Αllende παρουσίασε στο γραφείο της εναέριας ερευνητικής οργάνωσης φαινομένων (APRO) στο Tucson, Αριζόνα, η ομάδα APRO αφιερώνεται στην εξέταση των εκθέσεων UFO. Εκεί ο Αllende ομολόγησε στο γράψιμο των επιστολών και των σημειώσεων στο βιβλίο που στάλη στο ONR. Δήλωσε ότι το βιβλίο Jessup, ιδιαίτερα ένα μέρος για τους τομείς αορατότητας και δύναμης, τον είχε εκφοβίσει που προτρέπει τον για να αποτελέσει την ιστορία του σκάφους που εξαφανίζεται στον τρόμο Jessup μακρυά από το γράψιμο για UFOs.

Έτσι ομολογία του Allende το τέλος της ιστορίας;

Όχι αρκετά.

Το 1979 William Moore και Charles Berlitz έγραψαν ένα βιβλίο αποκαλούμενο “πείραμα της Φιλαδέλφειας.”

Στο βιβλίο πρότειναν ότι allende η ομολογία μπορεί να ήταν ψεύτικη. Περιέλαβαν επίσης ένα αντίγραφο αυτό που εμφανίστηκε να είναι ένα άρθρο εφημερίδων από το 1943. Το βιβλίο συμπεραίνει ότι οι ναυτικοί που αναφέρθηκαν στο άρθρο υπέφεραν μετά από τα αποτελέσματα “του πειράματος της Φιλαδέλφειας.” Ο τίτλος που διαβάζεται:

Παράξενη φιλονικία ταβερνών πλαισίου περιστάσεων

Το άρθρο δήλωνε ότι κατά τη διάρκεια μιας φιλονικίας σε έναν φραγμό της Φιλαδέλφειας, δύο ναυτικοί εξαφανίστηκαν στο λεπτό αέρα. Δεν υπάρχει κανένα ημερομηνία ή όνομα εφημερίδων στο άρθρο και δεν φαίνεται να ταιριάζει με το μέγεθος στηλών οποιουδήποτε εγγράφου της Φιλαδέλφειας εκείνης της ημέρας. Λήφθηκε όταν εστάλη μια φωτοτυπία στον Moore και Berlitz ανώνυμα. Δυστυχώς αυτός ο συνδυασμός περιστάσεων το καθιστά αδύνατο να δείξει ότι το άρθρο δεν είναι μια εξαπάτηση. Το βιβλίο των Moore/Berlitz εστίασε επίσης στο θάνατο του Jessup (που ήταν μια αυτοκτονία) και το μη χαρακτηριστικό ενδιαφέρον ONR για τον Αllende τις σημειώσεις. Οι συντάκτες προτείνουν ότι αυτά είναι στοιχεία ότι υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από την ιστορία.

Δύο ταινίες έγιναν για το υποτιθέμενο γεγονός που βοήθησε να κρατήσει το δημόσιο ενδιαφέρον για τη μετάβαση ιστορίας.

Το 1984 το “πείραμα” κοιτάζοντας επίμονα michael Pare και Νανσύ της Φιλαδέλφειας ο Αλλεν είπε μια πολύ αλλαγμένη έκδοση της ιστορίας του βιβλίου των Moore/Berlitz. Μια συνέπεια, “πείραμα ΙΙ της Φιλαδέλφειας,” απελευθερώθηκε σε 1993, Μπορεί όχι μόνο να είναι allende επιστολές που ενέπνευσαν τις φήμες για “το πείραμα της Φιλαδέλφειας” (που έχει αναφερθεί επίσης ως “πρόγραμμα ουράνιων τόξων”).

Κατά τη διάρκεια WWII το Ηνωμένο ναυτικό έχω ένα πρόγραμμα στα σκάφη deguass. Αυτή η διαδικασία, η οποία συνεπαγόταν runn ing καλώδια γύρω από την περιφέρεια της φλούδας του σκάφους (τόξο στην πρύμνη), που ακυρώνεται έξω το μαγνητικό πεδίο του σκάφους. Αυτό το κατέστησε μη ανιχνεύσιμο (ή κάποιος να πει μαγνητικά αόρατο) σε μερικούς τύπους ορυχείων και τορπιλών. Η διαδικασία δεν είχε καμία επιρροή στην οπτική εμφάνιση του σκάφους. Το αμερικανικό ναυτικό προτείνει ότι μια παρανόηση αυτής της διαδικασίας μπορεί να ήταν κάπως η γένεση για την ιστορία “του της Φιλαδέλφειας πειράματος”.

Μια άλλη δυνατότητα να είναι πειράματα το ναυτικό που πραγματοποιήθηκε στο USS Timmerman κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50. Μια νέα υψηλής συχνότητας γεννήτρια εγκαταστάθηκε.

Η γεννήτρια παρήγαγε τις απαλλαγές κορώνας που φάνηκαν παρόμοιες με αυτό που περιγράφηκε στην ιστορία όταν εξαφανίστηκε υποθετικά το σκάφος. Οποιοσδήποτε οι ρίζες της ιστορίας να είναι (allende, ή κορώνας απαλλαγές) ένα πράγμα είναι σίγουρο: Κανένα πείραμα δεν έγινε το 1943 στο ναυπηγείο ναυτικού της Φιλαδέλφειας που περιλαμβάνει το USS Eldridge.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου δεν σταμάτησε ποτέ στη Φιλαδέλφεια. Ένα γεγονός που βεβαιώνεται από το πλήρωμα του σκάφους.

Το Μάρτιο του 1999 δεκαπέντε μέλη του πληρώματος του USS Eldridge κράτησαν μια συγκέντρωση στην Ατλάντικ Σίτυ.

Συγχύστηκαν λίγο περίπου γιατί όλων των σκαφών στο αμερικανικό ναυτικό το Eldridge επιλέχτηκε για αυτήν την φήμη. Μερικοί έπαιρναν κουρασμένοι της ερώτησης για το.

Όλοι αρνήθηκαν τίποτα όπως αυτό που ήταν στη allende ιστορία ή το βιβλίο των Moore/Berlitz πάντα πραγματικά συνέβη. Προηγούμενο μέλος του πληρώματος ΕΔ Tempary Quipped δεδομένου ότι έδωσε στους συντρόφους του ένα χαμόγελο, “το μόνο μέρος του βιβλίου σκέφτομαι ότι είναι αληθινό είναι το μέρος για το πλήρωμα που είναι λίγο τρελό.”