Τα παιδιά είναι άγραφος χάρτης. Ένας χάρτης που πάνω του ζωγραφίζουμε εμείς που τους ασκούμε επιρροή ως γονείς,ως συγγενείς,φίλοι ή δάσκαλοι μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πιάσουν το πινέλο στο χέρι τους και θα συνεχίσουν μόνα τους την ζωγραφιά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας και μαζί με τις απαραίτητες δεξιότητες,η φαντασία αποτελεί σημαντικό κομμάτι, ίσως σημαντικοτερο από όσο πιστεύουμε.Με την έλλειψη χρόνου από τη μια και τα πάμπολλα ερεθίσματα,εικόνες και βιντεοπαιχνίδια που έρχονται σε επαφή καθημερινά,η ανάγνωση,ενός παραμυθιού για παράδειγμα, φαίνεται βαρετή για εμάς και μακρινή για τα ίδια τα παιδιά, καθώς δεν το έχουν τόσο ανάγκη όσο κάποτε που τα μέσα διασκέδασης ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.Κι όμως.Κανενα παιδί δεν θα αρνηθεί,αν ο γονιός του προτεινει να του διαβάσει μια ιστορία πριν αποκοιμηθεί.
Η κασέτα επίσης με τα παραμύθια που ακούγαμε παλιά όσοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ο όρος”κασέτα” αυτή τη στιγμή που διαβάζουν το αρθρο αυτό,καθώς και αργότερα η εξέλιξη της σε Cd δεν είναι αναντικατάστατη. Αντίθετα,με μια απλή συλλογή ακουστικών κομματιών στο YouTube,τα παιδιά ακούν και το μυαλό τρέχει σε μέρη πανέμορφα και μακρινά,με χελώνες πιο έξυπνες από λαγούς και πριγκίπισσες φυλακισμένες σε πύργους και καλόκαρδους γίγαντες.
Φτιάχνοντας ιστορίες όλοι μαζί ένα απόγευμα στο σαλόνι, παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια αντί ηλεκτρονικά μια στο τόσο, μαθαίνοντας τους να εκτιμούν το διάβασμα ενός βιβλίου δίνοντας εμείς πρώτοι το καλό παράδειγμα που και που και γενικά με όποιον άλλο τρόπο μπορούμε να βρούμε για να τους κεντρισουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα τους.Μπορούμε να χρωματίσουμε τη ζωή των παιδιών μας και των μετέπειτα ενηλίκων που “πλάθουμε” ώστε να βρίσκουν νόημα στα απλά πράγματα και να μπορούν να αγαπούν τη ζωή τους όπου κι αν τα βγάλει.Γιατι η ζωή η ίδια θέλει φαντασία.Περα από τα μαθήματα του σχολείου και τις ξένες γλώσσες και τα “εφόδια” και τις υποχρεώσεις,αυτό που μας μένει τελικά είναι οι στιγμές που περάσαμε όμορφα,που μάθαμε κάτι καινούργιο,που μαζευτηκαμε όλοι γύρω από το τζάκι και τραγουδήσαμε και παίξαμε.
Για φανταστείτε,πως θα ήταν ο κόσμος αν ήταν γκρίζος;Πως θα ήταν αν εμείς βλέπαμε μόνο γκρίζο ενώ ο κόσμος είναι πολύχρωμος;Γιατί ο κόσμος είναι πολύχρωμος πράγματι.Το πρόβλημα προκύπτει εκεί που εμείς βλέπουμε μόνο ένα από τα χρώματα του.
Αν θέλουμε να θωρακίσουμε τα παιδιά από τη μονοτονία,ας τους κάνουμε αυτό το δώρο.Ας τους δώσουμε να καταλάβουν πως έχει νόημα να ονειρεύονται.Ας φτιάξουμε τους μελλοντικούς ανθρώπους που θα θέλαμε να υπάρχουν στον κόσμο. Ανθρώπους έξυπνους, ζωντανούς,ρομαντικούς που ξέρουν να αγαπούν και να ελίσσονται αναλόγως τις καταστάσεις και που γνωρίζουν πώς να απολαμβάνουν τις ηλιόλουστες αλλά και τις βροχερές ημέρες.Το εφόδιο για να γίνει αυτό βρίσκεται μέσα μας,στο μυαλό μας.
Αν η ζωή είναι φαγητό,η φαντασία είναι το αλάτι της.Τι θα ήταν λοιπόν το φαγητό,χωρίς το αλάτι του;
About the author
Με το σμίξιμο της Αθήνας,της Ζακύνθου και της Μικράς Ασίας και το μπέρδεμα όλων αυτών των διαφορετικών κουλτούρων στο κεφάλι,προέκυψα εγώ.Αγχώδης εκ φύσεως,ονειροπόλα εκ πεποιθήσεως και καθηγήτρια αγγλικών εν ενεργεία γράφω για να τα βγάζω από μέσα μου και για να βάζω τις σκέψεις μου σε μια τάξη.Αγαπώ το καθαρό βλέμμα των παιδιών,τα αστέρια και να μην αφήνω τίποτα να πέσει κάτω.Αν σε πετύχω να αδικείς κάποιον,το μόνο σίγουρο είναι πως θα με βρείς μπροστά σου...τουλάχιστον μέσα στο μυαλό μου.Α!και λατρεύω τη σοκολάτα.Σε οποιαδήποτε μορφή